Historycznie rzecz biorąc obraz samurajów przedstawiony w filmie jest zupełną fikcją. Większość z powstańców nosiła ubrania zachodnie. Sam przywódca rebelii na zachowanych zdjęciach jest odziany w mundur oficerski na wzór zachodni. Dla rozróżnienia walczacych stron rebelianci mieli na ramieniu przewiązane białe opaski. Jeżeli chodzi o broń którą się posługiwali to była to w przeważającej większości broń palna (aczkolwiek nadal nosili przy sobie miecze), która do Japonii zawędrowała przecież jeszcze w XVI w. dzięki Portugalczykom i za sprawą Ody Nobunagi została zaadaptowana przez samurajów bardzo szybko.avis pisze:Pytanie do znawców- czy przypadkiem włócznie, zbroje tego typu nie były używane w okresach poprzedzających edo? Bo od tamtego czasu to samuraj był wojownikiem w hakamie z kataną i wakizashi za pasem- tak mi się przynajmniej wydaje.
Prawdziwe nazwisko człowieka na którym była wzorowana postać Katsumoto to Takamori Saigo (Takamori to nazwisko) znany również jako Kichinosuke, Kichibe czy też NanshuPrzy okazji- czy Samuraj który przeprowadził "bunt" naprawdę nazywał się katsumoto
Bitwa pokazana w "Last Samurai" nijak miała się do całego Przewrotu Satsuma.i czy to prawda, że bitwa pokazana w Last Samuraj była dużo większa (jak cały bunt). Tak gdzieś przeczytałem, a na historii japonii nie znam się dobrze- tylko tak ogólnikowo.
W 1876 roku Takamori zrezygnował ze swojej posady na dworze cesarskim w proteście przeciwko znacznej westernizacji kraju, a następnie udał się do rodzinnej Kagoshimy gdzie założył akademię wojskową, która zaczęła skupiać wokół niego znaczną liczbę samurajów o podobnych do jego poglądach. Pod koniec 1876 roku doszło do icydentu, który zapoczątkował całą rebelię. Grupa zbuntowanych samurajów najechała i zajęła składy amunicji oraz broni należące do rządu centralnego a następnie ogłosiła Takamoriego swoim przywódcą. Według większości historyków, ten był zaskoczony rozwojem całej sytuacji i przywództwo objął jedynie na krótki okres, jednak faktem jest, że w niedługim czasie udało mu się zorganizować 25-tysięczną armię, która rosła w liczbę i siłę wraz z napływem kolejnych zbuntowanych samurajów.
Pierwotnym celem miał być marsz armii na Tokio, jednak do pierwszej bitwy doszło pod zamkiem Kumamoto, gdzie stacjonowały wojska cesarskie. Oblężenie zamku i wstrzymanie marszu na stolicę dało rządowi czas na przegrupowanie pozostałych oddziałów i ściągnięcie posiłków z północy. W rezultacie po 54 dniach oblężenia wojska Takamoriego zostały rozbite przez armię narodową a sam Takamori zmuszony do wycofania się w okolice Kagoshimy. Po licznych walkach i potyczkach Saigo Takamori z zaledwie około 300 niedobitkami swojej armii schronili się wśród wzgórz Shiroyama. Znacznie przetrzebieni, głodni, wyczerpani, pozbawieni możliwości użycia posiadanej broni palnej starego typu (padający od wielu dni deszcz zamoczył zapasy prochu) byli świadomi swojej porażki, jednak przed poddaniem się powstrzymywało ich przeświadczenie, iż honorowa śmierć jest lepsza niż życie w hańbie.
Wczesnym rankiem 24 września 1877 roku rozpoczął się ostrzał artyleryjski przeprowadzony przez armię narodową, który był masakrą garstki wycieńczonych ludzi, Ciała Takamoriego i resztki samurajów zostały póżniej znalezione pozbawione głów. Ostatni, którzy pozostali przy życiu, popełnili seppuku odcinając sobie nawzajem głowy jednym cięciem miecza. Był to tradycyjny sposób popełniania honorowego samobójstwa na polu bitwy, gdzie nie było czasu na ceremonialne seppuku.